Bir hafta sonunu yiyip bitirmiş pazartesi sendromu anlarına gelmiş durumdayım. Şimdilik yapmam gereken güzel geçirdiğim hafta sonunu hatırlamak ve önümdeki maçlara bakmak. Geçen hafta işyerinde çok üşümem nedeniyle hafta sonuna az biraz rahatsız başladım ama biraz uyku bu minik rahatsızlığın üstesinden geldi. Önce ev işine verdim kendimi. Arada bir böyle gazlara gelirim. Sonrası için planım tabiyki sinemaydı. Oldum olası sinemalarda gece seanslarına bayılırım. Gün cumartesiydi. Mutlaka değerlendirilmeliydi. Bizde eşimle seçimimizi Gece:12 Kentpark Sineması Umut Işığım filminden yana kullandık. Aslında önce kitabını okuyacaktım. Ama şu aralar elimde okunmayı bekleyen 4 kitap var. Ona bir türlü sıra gelmedi. Film geçen hafta gösterime girdi. Ben de belki elimdeki kitabı bitirir bu filmin kitabına geçer öyle filmine giderim diye bir hafta bekledim ama olmadı. Dayanamadım ne olur ne olmaz vizyondan kalkmadan şu filmi sinemada izleyeyim dedim. Bu da benim için bir ilk oldu. Önce filmini izledim. Sonra kitabını okuyacağım. Bakalım her zamankinden farklı olan bu sıralama nasıl olacak??
Neyse gelelim filme. Filmde İki sıra dışı insanın (biraz çatlak, biraz deli) hikayesi çok güzel kurgulanmıştı. Belki de eşimle Kendimizi bulduk filmde ondan beni çok sardı kimbilir. Biz de pek normal bir çift sayılmayız ne de olsa.... Son zamanlarda Bradley Cooper sürekli karşıma çıkar oldu. Her bir filmde farklı bir tarzda izledim kendisini. Her birini de ayrı ayrı çok beğendim. O çakır gözlere her rol yakışıyor ne de olsa. Filmin bir diğer oyuncusu Robert De Niro da her zamanki gibi mükemmeldi. Baba oğul ilişkisi kırdı geçirdi beni. Ben biraz fazla sesli gülenlerdenim. Sinemada da iyice mimlendim. Tüm kötü bakışları üzerime çektim. Gelelim benim için bu filmin asıl yıldızına: yani Jennifer Lawrence’a.. Duydum ki bu film için pek çok ünlü oyuncuyu elemişte geçmiş. Sonuç: Kesinlikle deymiş. Seçim iyki Lawrence yönünde kullanılmış. Tarzı, görüntüsü karaktere cuk oturmuş. (Ben zaten bir parça kendime benzettiğim herkesi çok beğenirim) Şimdi o dans sahnelerinde kıvırdığı poponun da hakkını yememek lazım. Ne diyebilirim ki; hayranlıkla izledim. Daha çok kıskanmış da olabilirim bilmiyorum. Tam olarak ne hissettim emin değilim ama hatunun oyunculuğuna bayıldım.J O kesin. Onun için, bir de 8 dalda Oscar adayı olduğu için tarafımdan şiddetle tavsiye edilir. Oturmayın evde; gidin mutlaka sinemada izleyin derim ben. Hem ne demiş bir büyüğümüz: Hayat Sokaklarda
(Bilmeyenler için Bir Okan BAYÜLGEN lafıdır J)
Hayat:
sen plan yaparken başına gelenlerdir...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder