Bugünler de bu slogan dikkatinizi çekti mi bilmem. Hayatta
o kadar çok şey olurken gündem sürekli değişirken, ülkeler savaşırken, zamlar
yeterli bulunmazken, öğretmenler atanamıyoruz diye her gün eylem yaparken, Cem
Yılmazın oğlu Kemal bebeğin ilk görüntüsü çıkmışken, Beren Saat ve Tuba
Büyüküstün ekrana yeniden dönmüşken, haberlerde sürekli kara kış kapıda bugün
yarın kar hayatı felç edecek söylemleri yayınlanırken, benim en çok ilgimi
çeken olay gündemin tamamen gerisinde kalmış olan Vakıfbankın ‘’ işimiz halden
anlamak’’ sloganıyla yapmış olduğu reklam: Şamil Şener ve hayatımda hiç
duymadığım kadar içten bir inşallahhh diyen kızı. Küçük kız, sen her ekrana
çıktığında yarım dakika bile konuşmuyorsun, ama öyle yürekten öyle içten ifade
ediyorsun ki duygularını,ettiğin iki üç
kelime benim beynimde dopdolu içeriği olan kalın bir romana dönüşüyor. Sen her
ekrana çıktığında ben de seninle birlikte dua ediyorum. Ben de inşallahhhh
doktor olursun diyorum. Senin gibi içten derin bir söylemle ediyorum duamı ki
kabul olsun Ama seni kıskanmıyor
da değilim. Senin ve kardeşlerin için okul yaptıran bir baba... Elindekileri
satan ne var ne yoksa sizin için, cahil kalmamanız için harcayan bir baba… Öyle
bir baba ki beynimizde ve kalbimizde tam bir ters köşe yapıyor. Bunca yıl
haberlerde izlediğimiz doğudakilerden çok farklı bir baba. Biz haberlerde oralarda
ya töre cinayetleri işleten babaları ya da çocuk yaşta kızlarını evlendirip
başlık paralarını alanlarını gördük. Bize böyle güzel babalarında olduğunu pek
yansıtmadılar. Her seferinde doğu ile batı arasında büyük bir uçurum var diye
gözümüze gözümüze soktular. Batıdakiler daha doğrusu batıdaki zenginler
"in " doğudaki fakirler de "out" oldu çok zaman. Aynı
ülkede sınırlar ötesi bir farklılık yaratmak. Ama nasıl bu farklılık olmasın ki
buralarda bir çantaya verilen para ile orada koca bir aile değil kocaman birkaç
aile geçinmek zorunda. Orada okul istiyorsan böyle kocaman yürekli bir baban
olmalı ki varını yoğunu satsın sana okul yapsın üstelik zorunlu eğitim varken. Eğitim
zorunlu ama okul yok okul olsa da atanan öğretmen yok.
Bu kadar büyük dengesizlikler içinde okumak, sonra iş
bulmak, sonra o işte devamlılık sağlamak, sonra hayat kurmak o kadar zor ki..
çünkü "İŞİMİZ HİÇ BİR ZAMAN HALDEN ANLAMAK" olmadı. Çünkü biz hep
kendimizi düşünen olduk. Etrafımızı görmezden gelerek en kolay yolu seçtik.
Böyle olunca da dengesizlikler çığır açtı. Bugün bölüm başı milyarlar alan
oyuncuların çok uzun saatler çalışıyoruz diye yakınmaları daha acıklı bizim için.
Çünkü biz hep bize dayatılana üzülürüz. Bizim ülkemizde Milyonlarca insan ya
depremden ya iç savaştan ya açlıktan ya trafik magandasından ölür ama biz
dizide ölen bir karakter için ağlarız sızlarız daha da ileri gidip cenaze
namazını kıldırırız.
Biraz fazla garibiz değil mi?? Ya da fazla bencil?? Ya da
fazla kör??
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder